SU46-029 wraz ze składem próżnych węglarek relacji Iława Główna - Braniewo mija posterunek bocznicowy w Pieniężnie, jadąc szlakiem w kierunku Braniewa.
Pociąg mija unieważnione semafory wyjazdowe dawnego okręgu nastawczego znajdującego się na północnej głowicy byłej pieniężnieńskiej stacji. Sterowanie urządzeniami ruchu kolejowego w tym okręgu odbywało się z nastawni wykonawczej PN1, która znajdowała się mniej więcej na przeciwko latarni widocznej tuż za lokomotywą. Pruski budynek nastawni został wyburzony w 2014 albo 2015 roku - kilka lat po wycofaniu jej z użytku. Z uwagi na to, że stacja kolejowa w Pieniężnie była pierwotnie stacją węzłową z jej północnej głowicy możliwy był wyjazd w dwóch kierunkach - do Braniewa oraz w kierunku Korniewa. Do drugiej z tych miejscowości, zwanej dawniej Cyntami (niem. Zinten), prowadziła także inna trasa z terenów ówczesnych Prus Wschodnich, a mianowicie linia kolejowa z Czerwonki przez Lidzbark Warmiński i Górowo Iławeckie. Linia z Pieniężna do Korniewa ostatecznie została rozebrana w 1945 roku przez wojska radzieckie.
W oddali za składem widać fragment nastawni dysponującej PN oraz semafory wyjazdowe w kierunku Ornety odnoszące się do dwóch torów dodatkowych. Tor główny zasadniczy trzy lata przed wykonaniem powyższego zdjęcia również posiadał kształtowy semafor wyjazdowy, jednak został on zdemontowany w drugiej połowie 2016 roku. Na lewo od semaforów znajduje się bocznica, która umożliwia rozładunek towarów do połączonego z nią taśmociągiem elewatora firmy Elewarr. Budynek elewatora obecnie prezentuje się nieco inaczej z uwagi przeprowadzone w 2021 roku prace modernizacyjne, w wyniku których cały kompleks zyskał odnowioną elewację w smutnych, szarych barwach.
Był to drugi miesiąc eksploatacji lokomotywy SU46-029 w zakładzie północnym. Przekazanie jej z Węglińca do Olsztyna nastąpiło z początkiem grudnia 2018 roku w zastępstwo za trwale uszkodzoną lokomotywę SU46-017, która na krótki czas zastąpiła wycofaną lokomotywę SU46-004. Praca SU46-029 nie trwała jednak długo, ponieważ już na początu marca 2019 roku spotkał ją podobny los jak poprzedniczki o numerach 004 i 017, a mianowicie zatarcie silnika spalinowego. Lokomotywa SU46-029 została odstawiona na okres ponad dwóch lat, oczekując na lepsze dla siebie czasy. Przez ten okres do Olsztyna oddelegowano dwie kolejne lokomotywy tej serii - w marcu 2019 roku SU46-035, a w październiku 2020 roku SU46-047. Pierwsza z nich służyła w zakładzie północnym do ostatnich dni stycznia 2023 roku i została przedwcześnie odstawiona z uwagi na poważną awarię silnika. SU46-047 służyła dzielnie do 1 kwietnia 2021 roku - po odstawieniu jej z uwagi na wyjeżdżony limit kilometrów serce lokomotywy w postaci silnika W2112SSF trafiło do bohaterki powyższego zdjęcia, czyli SU46-029. W ramach przeprowadzonych prac przeglądowych w Zajączkowie Tczewskim i Bydgoszczy po ponad dwuletniej odstawce lokomotywa zyskała nowy-stary silnik, a także świeżą malaturę w postaci zielonych barw. Po krótkim epizodzie na terenie Warmii i Mazur, a także Suwalszczyzny została pilnie przesłana do zakładu w Węglińcu, w którym jeśli nic poważnego się nie wydarzy będzie służyła do 30 czerwca 2023 roku, gdy nastąpi kres jej eksploatacji z uwagi na wygaśnięcie świadectwa sprawności technicznej - zostanie wtedy odstawiona jako ostatnia czynna przedstawicielka serii SU46.
Dodano: 25.02.2023 18:33
|
