Gwoli wyjaśnienia tytułu - znaczy to po prostu "Witamy w Walii!"
Rheilffordd Ffestiniog, bo tak po walijsku nazywa się ta kolej wąskotorowa, została otwarta w roku 1836 i jest najstarszą funkcjonującą koleją wąskotorową na świecie. Linia o rozstawie szyn 1 stopa 11½ cala, czyli na nasze 597 mm, i długości 13,5 mili (niecałe 22 km), została zbudowana w celu transportu wydobywanych w rejonie Blaenau Ffestiniog łupków do portu morskiego w Porthmadog. Początkowo stosowano tutaj trakcję konną przy wciąganiu wagonów pod górę oraz grawitacyjny zjazd ładownych składów z góry, później natomiast, od roku 1863, zaczęto stosować parowozy. Od 1865 roku na kolei uruchamiano także składy pasażerskie. W szczytowym okresie pociągi kursujące w liczbie 9 par (!) składały się nawet z ponad 80 (!!) wagonów, zaś prędkości rozkładowe stosowane na linii sięgały 40 mil na godzinę (!!!).
Jak w wielu gałęziach, dobre czasy nie trwały jednak wiecznie i począwszy od lat 20. XX wieku kolej zaczęła tracić na znaczeniu. Krótko po wybuchu II wojny światowej zawieszono całkowicie ruch pasażerski, zaś tuż po jej zakończeniu, w 1946, zawieszono wszelką działalność przewozową.
Już w 1949 roku podjęto pierwsze kroki mające na celu wskrzeszenie niesamowitej krajobrazowo linii kolejowej, pierwszy pociąg turystyczny po przerwie ruszył natomiast w 1955 roku między Porthmadog i Boston Lodge. W kolejnych latach odtwarzano kolejne odcinki, osiągając w 1968 roku stację Ddualt - ostatnią przed zalanym odcinkiem torowiska, który padł ofiarą trwającej w drugiej połowie lat 50. budowy elektrowni szczytowo-pompowej.
Od roku 1965 rozpoczęto prace przy budowie nowego odcinka torowiska, który ominął utworzony sztuczny zbiornik Llyn Ystradau koło Tanygrisiau - w tym celu wybudowano w Ddualt pętlę umożliwiającą wzniesienie się torów ponad lustro wody oraz nowy tunel. Nowy odcinek połączono ze starą linią w Tanygrisiau, a jego uroczyste otwarcie miało miejsce w 1978 roku, jednakże do końca trasy w Blaenau Ffestiniog pociągi dotarły dopiero w 1982 roku - nieeksploatowany przez 30 lat odcinek linii wymagał licznych prac, zanim mógł na niego wrócić ruch.
Swój ostateczny kształt kolej uzyskała w 1983 roku, kiedy to wspólnie z British Railways przebudowano stację końcową, tworząc stację styczną przeznaczoną do ruchu pasażerskiego.
Po odbudowie linii całe moce przerobowe skupiły się na renowacji taboru, którą wciąż sukcesywnie przeprowadza się w warsztatach w Boston Lodge. Ponadto zbudowano tam też wiele replik lokomotyw i wagonów zarówno dla FR, jak i innych kolei muzealnych w Wielkiej Brytanii.
Na chwilę obecną Ffestiniog Railway dysponuje bodajże 9 czynnymi parowozami.
Na zdjęciu parowóz nr 11, Earl of Merioneth, prowadzi pociąg turystyczny z Blaenau Ffestiniog do Porthmadog. Lokomotywa powstała wg oryginalnego projektu w 1979 roku. Jest to jeden z trzech tutejszych przedstawicieli typu Double Fairlie (posiada dwa kotły i dwa dwuosiowe skrętne wózki z silnikami parowymi), nierozerwalnie związanego z tą koleją. Inni przedstawiciele tego "gatunku" to pochodzący z 1992 roku David Lloyd George (nr 12; czynny, lecz ze względu na usterkę w czasie mojej wizyty chwilowo wygaszony) oraz oryginalny nr 10 - Merddin Emrys z roku 1879, obecnie przechodzący naprawę główną.
Warto zaznaczyć jeszcze, że operatorem kolei wciąż jest to samo przedsiębiorstwo od 1832 roku: Ffestiniog Railway Company. Obecnie zarządza ono także odbudowaną w latach 1990-2011 Welsh Highland Railway (wal. Rheilffordd Eryri), łączącą Caernarfon z Porthmadog, gdzie obie koleje łączą się. Eksploatuje się tam inne bardzo ciekawe maszyny, ale o tym i o innych aspektach mojego brytyjskiego wojażu wkrótce :)
Dodano: 20.07.2016 19:48
|
