Czapajew pod karsznicką szopą w pierwszy dzień wiosny. Po podanym linkiem szkic karsznickiej lokomotywowni : http://dodajfotke.pl/images/98w2edfc.png .
"Krótko mówiÄ…c, projektantami nowej parowozowni byli mÅ‚odzi polscy inżynierowie, którzy zamiast typowej, jak na tamte czasy, parowozowni wachlarzowej postanowili zastosować nowoczesne rozwiÄ…zania (Kotlarz 2008). Wybudowano ogromnÄ… halÄ™ czoÅ‚owÄ… (naprawnia) z 12 kanaÅ‚ami naprawczymi oraz 7 hal uÅ‚ożonych schodkowo, gdzie Å‚Ä…czyÅ‚y siÄ™ one ze sobÄ… w poÅ‚owie dÅ‚ugoÅ›ci i przeznaczone byÅ‚y do napraw bieżących i przeglÄ…dowych. ByÅ‚a to pierwsza parowozownia tego typu powstaÅ‚a w Polsce i jedna z najnowoczeÅ›niejszych w Europie. ParowozowniÄ™ oddawano etapami. Już w 1933 gotowe byÅ‚y 3 spoÅ›ród 12 hal „naprawni”. W tym samym roku karsznicka parowozownia otrzymaÅ‚a status jednostki III klasy (parowozownia pomocnicza) i przydzielono jej pierwsze parowozy. Już po trzech latach zyskaÅ‚a ona kategoriÄ™ parowozowni głównej I klasy, a pierwszej naprawy Å›redniej dokonano w Karsznicach 12 XII 1938 roku. Wraz z ze zmianÄ… klasy parowozowni zwiÄ™kszyÅ‚a siÄ™ liczba zadaÅ„, jakie miaÅ‚a ona wypeÅ‚niać. WiÄ…zaÅ‚o siÄ™ to również ze zwiÄ™kszeniem zatrudniania i skompletowaniem zaÅ‚ogi. Do Karsznic Å›ciÄ…gniÄ™to drużyny kolejarskie z parowozowni z caÅ‚ej Polski, z takich zakÄ…tków jak: Nowy SÄ…cz, IÅ‚awa, czy Gniezno, a nawet z parowozowni z ówczesnych kresów wschodnich: z Sarn, Równego i Nowogródka (ÅšmiaÅ‚owskie 1993).
Podstawowym zadaniem karsznickiej parowozowni w latach 30 XX wieku była obsługa pociągów na odcinku Tarnowskie Góry - Kapuścisko Tranzytowe. W tym okresie na terenie zakładu wybudowano również własną elektrownię, kotłownię i nową nastawnię. W czasie II wojny światowej Niemcy wybudowali na potrzeby parowozowni nowe ujęcie wody w Bielawie, przebudowali układ torów, zbudowali górkę rozrządową, magazyny olejowe, trzy hale schodkowe (dziś wagonownia) oraz dźwig portalowy i szereg budynków dodatkowych.
W okresie powojennym parowozownia karsznicka została główną jednostką tego typu obsługującą większość pociągów towarowych na magistrali węglowej. Spowodowane było to tym, że Niemcy rozbudowywali węzeł karsznicki, a sam zakład i stacja nie uległy większym zniszczeniom wojennym tak, jak miało to miejsce choćby w Bydgoszczy Wschód.
Wydarzeniem, które przesÄ…dziÅ‚o ostatecznie o losach parowozowni w Karsznicach, byÅ‚a elektryfikacja „wÄ™glówki” rozpoczÄ™ta w 1965 roku. Już siedem lat później wygaszony zostaÅ‚ ostatni parowóz, a do 1979 prowadzono naprawy Å›rednie na zlecenie innych parowozowni. Od momentu elektryfikacji rozpoczÄ…Å‚ siÄ™ nowy okres w rozwoju ZakÅ‚adu Taboru w Karsznicach. RozpoczÄ™to kompletowanie nowego taboru elektrycznego, którego stan w 1970 roku osiÄ…gnÄ…Å‚ już 100 lokomotyw ET-21 stawiajÄ…c karsznicki zakÅ‚ad jako najwiÄ™kszy w Polsce po wzglÄ™dem obsÅ‚ugi ruchu towarowego.
Następstwem szybkiego rozwoju lokomotywowni była decyzja Ministra Komunikacji nr 30 z dnia 20 II 1976, nadająca lokomotywowni Karsznice status jednostki ponadklasowej. Do tej grupy zaliczano lokomotywownie, które zatrudniały ponad 800 pracowników (Śmiałowski 1993). Wymiana taboru z parowego na elektryczny wymusiła na zarządzie Zakładu Taboru modernizację hal dawnej parowozowni, w wyniku której powołano w 1981 roku Oddział Napraw Rewizyjnych Elektrowozów, a od 1985 Oddział Napraw Okresowych Lokomotyw Elektrycznych. Zatrudnienie w tym okresie osiągnęło największą wielkość 995 osób, co było osiągnięciem, którego nie pobiła żadna inna lokomotywownia na sieci PKP
(Åšwiat Kolei 2008)."
Koniec pięknej historii bo po '89 to już każdy wie co się na kolei działo co obrazuje dobrze powyższy obrazek ;)
Taki mały wycinek z mojej pracy mgr-skiej dla żądnych dodatkowej wiedzy ;)
Dodano: 09.07.2012 12:06
|
