dworzec kolejowy w Sieradzu |
|
|
marian
|
| |
Podobnie jak w przypadku magistrali węglowej stacje, dworce, budynki mieszkalne czy gospodarczo-techniczne na linii kolejowej warszawsko-kaliskiej charakteryzowały się również daleko idącą unifikacją. Podobne dworce jak w Sieradzu powstawały m.in. w Błaszkach, Łasku, Pabianicach czy w Strykowie. Wszystkie powstawały na obrzeżach miast. Spowodowane było to charakterem danej linii kolejowej. Przebiegała ona po rozłogach miejskich około 2-3 km od centrum miast, ponieważ miała ona duże znaczenie strategiczne dla wschodniego zaborcy. Rosja carska chciała bez problemu przerzucać swoje wojska na wypadek konfliktu zbrojnego z Niemcami. W tym miejscu należy podkreślić fakt, że rosjanie przez długi okres stosowali pewną strategię wojskową polegającą na obronie własnego kraju wolną przestrzenią. Polegała ona na pozostawianiu wzdłuż własnych granic państwowych szerokiego pasa bezdroży. Budowano jedynie i brukowana najważniejsze drogi a jeśli powstawała kolei to jedynie o charakterze strategicznym, łączącym w pewnych odstępach centrum kraju z pograniczami. Do dziś widać wpływ polityki prowadzonej przez zaborce w zachodniej części województwa łódzkiego czy północno zachodniej województwa mazowieckiego. Regiony te do dziś nie rozwinęły się znacząco jeśli chodzi o infrastrukturę i gospodarkę. Nie wątpliwie skutkiem tego był brak połączeń kolejowych, które na przełomie XIX i XX wieku u schyłku ery przemysłowej dawały duże szanse na rozwój miast jak i całych regionów położonych wzdłuż kolei. Linia warszawsko- kaliska na pewno przyczyniła się do rozwoju takich miast jak: Kalisz, Sieradz, Zduńska Wola, Łask czy Pabianice. Miasta te rozwijały się przestrzennie w kierunku dworców i stacji kolejowych w otoczeniu których powstawały często dzielnice przemysłowe. Linia ta nie miała znaczącego wpływu na rozwój osad między Łodzią a Warszawą (Stryków, Głowno, Sochaczew) ponieważ w tym regionie większe znaczenie komunikacyjne spełniała linia warszawsko-wiedeńska.
Dodano: 19.10.2010 12:19
|
|